Voetreflexologie
Er zijn enkele belangrijke mijlpalen in de geschiedenis van de voetreflexologie, die ik in het kort vermeld. Reeds 5000 jaar geleden masseerden mensen mekaars voeten in China, India, Egypte en bij de Indianen. In China nam de sterke ontwikkeling van acupunctuur de bovenhand. Vervolgens is de reflexzonetherapie blijven opduiken, overal ter wereld en in verschillende tijdsperiodes. Bekende namen in de reflexzonetherapie zijn Fitzgerald, Eunice D. Ingham en Hanne Marquardt. Zij hebben een grote invloed gehad op de ontwikkeling van de voetreflexologie.
Bij elke vorm van reflexologie (voeten, handen, oren, ….) gaat men ervan uit dat je op een kleiner oppervlak een beeld krijgt dat een afspiegeling (reflex) is van een groter geheel, hier het individu. Een totaalbeeld van een individu wordt dus geprojecteerd op een kleiner oppervlak. In de voetreflexologie wordt aangenomen dat er een relatie bestaat tussen gebieden van de voeten en andere delen van het lichaam. De reflexen in de voeten zijn in feite beelden van lichaamsdelen. Door het stimuleren van deze zones wordt er een reactie opgewekt in het overeenkomstig lichaamsdeel.
In de voeten vormen zich ‘afzettingen’ in de vorm van kristallen, lymfevocht en kalkafzettingen. Deze afzettingen vinden we op plaatsen die verwijzen naar een belast orgaan, spier, gewricht, … De voeten worden bewerkt om die afzettingen te elimineren. Een belaste zone kan te wijten zijn aan verschillende oorzaken: tijdelijke functionele overbelasting, orgaanbelasting, functionele stoornissen en organische ziekte. Een voetreflexoloog is geen dokter en zal geen diagnoses stellen. Er kan enkel via de voeten vastgesteld worden dat er een belaste zone is die correspondeert met een bepaalde lichaamszone. Te meer, hoe beter we weten wat er medisch vastgesteld wordt, hoe gerichter de behandelingen kunnen zijn. Een voetreflexoloog doet geen uitspraak over ziektes bij het voelen van belaste zones. Voetreflexologie is een complementair alternatief voor de klassieke geneeskunde. De bedoeling is ziekte te voorkomen eerder dan het behandelen van ziektes.